Volg hier wekelijks de belevenissen van Lidwien Martens en Robert de Jonge tijdens de bouw van hun nieuwe woning.

“Geen woorden maar daden” hebben onze GroenLinksleden Lidwien Martens en Robert de Jonge waarschijnlijk gedacht toen ze met de voorbereidingen van de bouw van hun nieuwe woning bezig waren. Doel van Robert en Lidwien: een woning die zeer energiezuinig is.

Vanaf nu kun je wekelijks over hun belevenissen, ervaringen, ergernissen en vreugdemomenten tijdens de bouw lezen in hun weblog.

 

Vandaag deel 1.


We gaan verhuizen

 

Begin 2008 besloten wij dat ons huisje te klein was. Guido was net geboren en we wisten niet hoe we alles in het huisje moesten onderbrengen. Eerst hebben we bekeken of we het huisje konden verbouwen met een andere trap, meer slaapkamers en een grotere keuken. Deze verbouwing zou zo ingrijpend zijn dat een ander huis makkelijker zou zijn.

Voor een kortere reisafstand voor de familie van Lidwien wilden we Pekela verlaten en richting Drenthe trekken. Na een tijd zoeken kwamen we er achter dat wat wij wilden toch wel lastig was. Nl. groot energiezuinig huis met weinig onderhoud en een grote tuin. Ook zijn de huizen in Drenthe duurder dan in Oost-Groningen.

 

Dus toen in maart 2008 er aan het doodlopende deel van de Noordercolonie in Boven Pekela een grote kavel in de verkoop kwam, hadden we daar wel interesse in.

Op aanraden van de makelaar zijn we voor de verkoop bij de gemeente geweest om duidelijk te krijgen wat de bestemming van de grond is. De gemeente meldde dat er niet direct gebouwd kon worden en er eerst een bestemmingsplan wijziging moest worden doorgevoerd. Dit zou in 6 maanden kunnen. We besloten te kopen.

 

Nu moesten we nadenken over wat voor een huis we wilden. Een ding wisten we het moest een duurzaam gebouwde energiezuinige woning worden. Het liefst energieneutraal. Na een lezing van Jan Giezen over duurzaam bouwen bij GroenLinks in Groningen werd ons duidelijk dat we graag wilden dat Jan onze architect werd. Jan wilde deze uitdaging samen met ons aangaan.

Een lijst met woon wensen werd gemaakt en Jan vertelde ons wat volgens hem nodig was om onze woning te bouwen, zodat hij aan de eisen van energie zuinig en duurzaam voldeed. Een opsomming:

·         Voorkom onnodig gebruik van energie: Bouw compact met een gunstige oppervlakte/inhoud verhouding. Voorkom energieverbruik door een hoge isolatiegraad en voorkom onnodige ventilatie door een hoge kierdichtheid. Bouw zongericht: leefruimtes op het zuiden, slapen op het noorden.

·         Gebruik duurzame bronnen: passieve zonnetechniek (zongericht), actieve zonnetechniek (collectoren en zonnecellen)

·         Gebruik niet duurzame bronnen efficiënt: Bijvoorbeeld gebruik materialen met een relatief lage milieu belasting in de afval fase zoals hout.

Dan vraag je je natuurlijk af bij het lezen van al deze eisen, wordt dat wel een leuke woning om in te wonen? De door Jan gemaakte tekening overtuigde ons meteen. Het huis wordt in houtskeletbouw uitgevoerd. De buitenmuren worden met FSC gekeurd red ceder bekleed en het pannendak krijgt zonnecellen.

 

De gemeente moest nu nog meewerken, want een en ander paste niet binnen de omschreven bouwwijze in het bestemmingsplan. In eerdere gesprekken had de gemeente al aangegeven graag mee te werken als het een architectonische meerwaarde was voor de buurt. De schoonheidscommissie ging dan ook in augustus 2008 in 1 keer akkoord met het ontwerp.

Vervolgens moest alleen het bestemmingsplan nog worden goedgekeurd. Het voorspelde half jaar is twee jaar geworden. Het heeft tot veel frustratie geleid en boosheid en verdriet.

De gemeente kan hier nog een hoop leren mbt klantgericht werken. Er zijn veel zaken onnodig blijven liggen, in eerste instantie verkeerde procedures gevolgd en daar is 4 maanden te laat mee gestart. De betrokken wethouder was niet echt geïnteresseerd en vond dat het er allemaal bij hoorde. Hij wilde wel zorgen dat er niet meer vertraging zou ontstaan, maar daar hebben we niets van gemerkt gedurende het jaar dat volgde op dit gesprek.

Ondertussen zijn we gesprekken aangegaan met aannemers die ons huis wilden en konden bouwen. Dat is Libellahuis geworden. Een consortium dat met een Duitse onderaannemer werkt. Dat houdt in dat het huis in Duitsland wordt geprefabriceerd en in Pekela in elkaar wordt gezet.

 

In juni 2010 was dan eindelijk de bouwvergunning definitief rond. Heerlijk.

Toen begon het gedonder met de bank. Onze inkomsten zijn gewijzigd en de economische crisis is erbij gekomen. Dus….. geen overbruggingskrediet voor de bouw van ons huis zoals was toegezegd. Wat een gedoe.

Met hulp van de ouders van Robert en vrienden hebben we de financiën op orde gekregen en kon we ja zeggen tegen de bouwers.

Vlak voor de bouwvak is het fundament gestort voor het huis en de buitenschoorsteen.

Guido en Lieve willen geregeld naar “het landje” gaan om te kijken hoe hoog het water staat op het fundament en ze doen alsof ze plassen op de afvoer van de WC.

Volgende week is het dan zover. Dan komen de muren uit de fabriek op diepladers aan uit Duitsland. Een nieuw hoofdstuk in de bouw van ons nieuwe huis.

 

Lidwien en Robert.